Ahmet Hanifoğlu kimdir?
Şiir yarışması birincisi, şiir ve roman yazarı Ahmet Hanifoğlu kimdir? Nerelidir? Kaç yaşındadır?
Mahlas ismi Ahmet Hanifoğlu olan Ahmet Şahin haziran 1987 tarihinde Adana Seyhan'da doğdu. İlk okulu Seyhan'da, orta öğretimini Yüreğirde, lise eğitiminide Seyhan İmam Hatip lisesinde okudu.
Lise yıllarında okullar arası "Annem" adlı şiir yarışmasında birinci seçilen Ahmet Hanifoğlu, şiire olan alakadarlığını çeşitli şiirler yazarak sürdürmeye devam ettirdi.
Kavgam, İstanbul gibisin, Bu kalkan son gemidir, Mefkurem, Sen miydin ve daha bir çok şiiri kaleme aldı.
Daha sonra şiirlerini kitap haline getirmeyi hedefleyen Ahmet Hanifoğlu, Aşkın karanfil öyküsü adlı romanını da kaleme aldı.
Şiirleri dışında yazdığı özlü sözler ve gündem analizleri ile sosyal medya da kısa zamanda ilgi gören isimler arasına yükseldi.
Kaleme aldığı yazılarla bir ideolog olarak adından bahsettiren Hanifoğlu, inanç esaslarına dayalı dindar bir kimlik ortaya koydu.
Ben Nakşiyim adlı şiiri ve bazı paylaşımları ile Menzil tarikatına bağlılığı ile ön plana çıktı.
Katıldığı bir haber kanalinda, kılık, kıyafet ve tarzı ile, rutin bir tarikat müntesibi dışında entelektüel bir kişilik olarak adından söz edildi.
Adana'da doğup çocukluk yıllarını Adana'da geçiren Hanifoğlu, 2016 yılında tamamen İstanbul'a taşınıp orada hayatını idame ettirmektedir.
İstanbul'da yaşadığı sürece çok fazla gündem ile alakadar olan Hanifoğlu, polis gazetesinde fahri muhabir unvanı kimliğini aldı.
Hanifoğlu'nun kaleme aldığı bu kalkan son gemidir şiiri.
Bir gemi kalkacak olur rıhtımdan denize
Bu son sesleridir kornaların çaresizliğe
Ben iskelede beklerim hep aynı yerde
Gözlerim yollarda güzelliğine gebe.
Sancılı bekleyişler ne gelen var ne giden
Gemi çoktan yol aldı kayboldu denizden
Gözlerim aynı yerde akşamın ayındayım
Bugun de gelmeyeceksin bunun farkındayım.
Takvim yarına bıraktı sabahına kendini
Uzaktan duydum adımlarının sesini
Göründü ay gibi ufuklardan endamın,
Ne işi var yaninda çirkin kibrit çöpü adamın.
Kimdi o adam ve neden elin onun elinde,
Bağırmak istedim fer kalmadı dilimde,
Bir bahar sabahı güz düşürdün içime,
Anlam veremedim bu talihsiz seçime.
Bir ateş yanıyor da yanışını görmedin,
Sen aşkın kadrini kıymetini bilmedin,
Bu kalkan son gemidir çığlıkları kornaların,
Sen yetiştiğini zannet çaresi yok sonraların.